hojas...

fulles...
que cauen en la inevitable tardor.
El que abans era vida,
ara jeu a terra esperant una mort.

Trepitjant fulles que ara dormen,
recordant tems millors,
d'ocells que cantaben
i flors que ballaben al seu so

camino sol
davant d'aquesta implacable tardor,
visquent de records,
records d'un camí millor.

Vides que ara son mort
contrasten amb un amor,
que abans era fulla,
però ara és tardor

fulles...

obviamente está en catalán, pero originalmente fue concevida así(improvisación 100% pero hacia tiempo que no escrivia nada.. xD), de todos modos pongo su traducción aunque a mi entender pierde bastante...

hojas...
que caen en el inevitable otoño.
Lo que antes era vida
ahora yace en el suelo esperando una muerte.

Pisando hojas que ahora duermen,
recordando tiempos mejores,
de pájaros que cantavan
y flores que bailavan a su son

ando solo
ante este implacable otoño,
viviendo de recuerdos,
recuerdos de un camino mejor.

Vidas que ahora son muerte
contrastan con un amor.
que antes era hoja,
pero ahora es otoño.

hojas...


salu2
ya te lo dije a ti personalmente, no obstante, quisiera opinar aquí tb, me parece bastante buena, ya sabes que no soy dado a la poesia tb pero esta me gusto, no salio nada frozada, quizas por que es improvisada ni tp tan rebuscada, permite al lector deleitarse con su sencillez (lo que no implika poca profundida), a mi modo de ver las cosas es bella
gracias JomA, y sips.. ya sabia qual iba a ser tu comentario pero de todos modos.. arigato, aunque.. hoy ya hablaremos.. pero la poesia cobra vida... la hice pensando en un futuro.. que hoy ya es presente... .xD así que nada... luego hablamos!!
2 respuestas